تربیت فرزند به روش پرورش ماهی

حتماً دیده اید که پدر خونه برای اهل خونه ماهی می خره و مادر خونه با محبت غذایی خوشمزه برای اعضای خانواده درست می کنه و سر سفره وقتی صحبت غذا می شه، خانم یا آقا یا فرزند خونه میگه: این ماهی های پرورشی انگار مزه ندارند، ماهی فقط ماهی دریا.

حتماً بارها از تلویزیون دیده اید که وقتی برنامه ای در مورد کارآفرینی پخش میشه، سراغ افرادی می روند که در این زمینه حرفی برای گفتن دارند و با ذوق و خلاقیت و تفکر خودشون کاری رو راه اندازی کردن و مشغول کار شدند. یکی از این مشاغل نمونه کارآفرینی، همون پرورش ماهیه.
فردی در فضای خارج شهر حوضچه هایی رو ساخته و با وارد کردن بچه ماهی ها به پرورش و بزرگ کردن بچه ماهی ها می پردازه. مراقب گرمی و سردی آب هست. مراقب غذای بچه ماهی ها هست. مراقب اکسیژن آب هست. مراقب غذای مکمل بچه ماهی ها هست. اما چرا آخر سر وقتی این بچه ماهی ها بزرگ میشن و رشد می کنند و روانه بازار، وقتی سر سفره ها قرار می گیرند، این جمله رو می شنوی که ماهی فقط ماهی دریا. مگه این ماهی ها چی کم داشتن؟ مگه همه امکانات برای رشد اون ها آماده نبود؟ مگه مسئول اون ها همه جوانب رو برای رشدشون در نظر نگرفت؟
گاهی به قدری مراقب بچه ها هستیم و نگران خطرهای احتمالی این دنیا که بچه ها مثل ماهی های پرورشی شدن. شدن بچه های پرورشی.