خداوند، همسری را برای حضرت داوود برگزید که کاملاً تسلیم امر حق بود.

عارف بالله میرزا اسماعیل دولابی:
*خداوند به حضرت داود پیامبر وحی نمود که فلان خانم را برای همسری تو برگزیده ام. حضرت داود به سراغ آن خانم رفت و قضیّه را مطرح کرد ولی آن خانم گفت: من چندان عبادت و اعمال صالحی ندارم که لیاقت همسری شما را داشته باشم، خانم دیگری همنام من در همین محلّه زندگی می کند که خیلی اهل عبادت است، قاعدتاً اشتباه شده و آن خانم منظور خداوند بوده است. حضرت داود که به هدایت الهی مطمئن بود، از او پرسید شما وقتی فقیر می شوید چه می کنید. آن خانم گفت: چون نمی دانم فقر برای من بهتر است یا ثروت، لذا کاری نمی کنم و به آنچه خدا پیش آورده تن می دهم. حضرت پرسید وقتی بیمار می شوید چه می کنید. آن خانم گفت: چون نمی دانم مرض برای من بهتر است یا صحّت، لذا کاری نمی کنم و به همان که خداوند پیش آورده تمکین می کنم. حضرت چند فقره از این سؤالات را مطرح کرد و آن خانم هم همین گونه پاسخ داد. بعد حضرت داود گفت: با این معرفت و روح تسلیم و رضا که در شما می بینم مطمئناً اشتباهی رخ نداده است و خود شما برای همسری من تعیین شده اید.

مصباح الهدی-مهدی طیّب      جلد: 1 صفحه: 70

مومنان نباید با بی حوصلگی به عبادت بپردازند مانند دامادی که به خاطر نخوردن شام عروسی

عارف بالله میرزا اسماعیل دولابی:
*قدیم پلو کم خورده می‌شد. پسر جوانی همیشه در خیال خود شب عروسی کردنش را ترسیم می‌کرد و با خود می‌گفت آن شب پلوی مفصّلی خواهم خورد. شب عروسی، پدرش مهمان‌ها را بر سر سفره دعوت کرد و به پسرش گفت: تو سر سفره نرو. پسر بی‌خبر از آن که غذای مفصّلی برای او در حجله قرار داده‌اند تا با عروس خانم بخورند، از این که پدرش مانع شد همراه مهمان‌ها غذا بخورد و شکمی از عزا دربیاورد به شدّت دلخور شد. آخر شب که مهمان‌ها رفتند پدرش به او گفت: خوب حالا برو به حجله. پسر که خلقش از دست پدرش به شدّت تنگ بود با دلخوری گفت: ارواح باباش. هر کس پلو را خورده برود به حجله. نکند ما هم خلقمان از دست خدا و موالیانمان تنگ باشد و وقتی راه وصال و لقاء باز می‌شود و ما را فرا می‌خوانند مثل آن داماد باشیم. وقتی که با خدا خلوت می‌کنیم و بر سجّاده‌ی عبادت می‌نشینیم و یا وقتی که موت می‌آید و به حجله‌گاه مؤمنین می‌رویم نکند خلقمان از خدا تنگ باشد.

مصباح الهدی- مهدی طیّب  جلد: 1 صفحه: 77