چگونه زیستن!

فاطمه را تنها از دید یک زن ساده نباید دید، که دستش از همه جا بسته است و از روی ناچاری تن به نوعی خاص از زندگی می‏دهد. بلکه باید دانست او دختر پیامبر و شریف‏ترین افراد است. در عین حال زندگی خصوصی او از لحاظ سادگی و صفا، محبت و صمیمیت، تحرک و انقلاب الگوست. ذیلاً به توصیف برخی از ابعاد زندگی او اشاره می‏کنیم:
سادگی و صفای زندگی
زندگی او طبیعی و عادی، نشاط انگیز و روح ‏پرور است. این روح‏ پروری به خاطر صفا و سادگی زندگی است.
او چون برخی از زنان نبود که تا پایان عمر به دنبال لوکس و عطر و بخور باشد، الهامش از مکتب اسلام است که صفا و سادگی را ترویج می‏کند. تکیه زندگی برای رفع نیازهای عادی اوست و برای یافتن این امکان است، که به بهترین وجه بتوان در آن برنامه ‏ریزی کرد. نه آنکه دست و پاگیره‏ای برای ادامه حیات شادی آفرین و آزادمنشانه برای خود پدید آورد.
او همانند پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است که می‏گوید: «الفقر فخری» تا در یک بی‏ نیازی مطلق باشد. مال و دارائی را هدف قرار نمی‏دهد تا آنها وسایلی برای صید شخصیت و عظمت فاطمه نشوند و دل و ایمان او را نربایند.
این روش زندگی فقیرانه جدّاً به خاطر ناداری نبود بلکه به علت غنای درونی بود. زیرا آن روز که او فاقد دارایی و مال بود به همانگونه زندگی می‏کرد که به هنگام مالکیت فدک. درآمد فدک رقم کوچکی نبود. ولی این درآمد او را از خود بیخود نمی‏کند و سادگی و صفای زندگیش را از دستش نمی‏رباید.
خانه ‏اش
او را خانه‏ای است کوچک و گلین، ساده و بی‏پیرایه که تنها به این اندازه می‏ارزد که سایبانی برای جلوگیری از تابش خورشید و یا سقفی برای جلوگیری از باران باشد، درست است که علی علیه ‏السلام در آغاز کار فقیر است و نادار ولی آن روز هم که فدک را به دست می‏آورد بازهم در همان خانه‏ی محقّر است.
خانه ‏اش در عین کوچکی و گلین بودن، این امتیاز را دارد که در آن، نور خدا و عنایت خداست. الطاف الهی بر سر اعضای آن است. نام خدا در آن زنده است. دلها به یاد او در طپش‏اند.
خانه‏اش گلین است ولی در آن تربیتی متحرک و دینامیک وجود دارد. افرادی در آن پروده می‏شوند متحرک، انقلابی و سخت شیفته‏ی اسلام و مردم، شوهری در آن زندگی می‏کند که سرنوشت جنگ و کفر را با حمله قهرمانانه‏اش معین می‏نماید. فرزندانی از آن بیرون می‏آیند که نهال اسلام را آنان باید مراقبت و آبیاری کنند.
در این خانه فقر است و ناداری، ولی محبت‏های آمیخته با عنایت الهی آن را غنا می‏بخشد. نور و حرارت ایمان، سردی آن را جبران می‏نماید. پیوندها در آن قوی و ریشه ‏دار، و اعضای آن در زیر نظمی استوار سرگرم زندگی هستند.
اسباب زندگیش
خانه از هر چه زینت‏آلات نام دارد خالی است و از هر وسیله‏ای که رنگ لوکس و تجمل بدان بخشد عاری است. همه آنچه که در آن است منحصر است به بوریایی، تشکی، چند کاسه و بشقابی و بالشی.
حتی در این خانه وسایل خواب و رختخواب کافی نیست. علی و فاطمه ملافه‏ای دارند بس کوتاه، طوری که آن را بر سر می‏کشند پاها از ملافه بیرون می‏مانند و وقتی که برپاها می‏کشند سرها بیرون می‏مانند.
در این خانه از وسایل و اسباب اضافی، زیبا و گران قیمت خبری نیست و نیز از آنچه که به کارشان نیاید وجود ندارد. در عین حال خانه‏ای است که در آن احساس و ایمان است، عشق و صفاست، حریت و شرافت است. انجام وظیفه و مسؤولیت است، روح عدالتخواهی است، تلاش برای احقاق حق است، کوشش برای احیای اسلام است و...
جهیزیه‏ اش
درست است که فاطمه اولین زن اسلام است ولی مهر او همان مهرالسنه (حدود 500 درهم) و جهیزیه‏اش بسیار اندک است. آن روز که بنای ازدواجش با علی گذارده شد، همه آنچه که به عنوان جهیزیه این عروسی شکوهمند تهیه شد عبارت بود از:
یک پیراهن کرباس، یک روسری پشمی، یک چادر (سرانداز)، یک تخت چوبی با پوست خرما، دو تشک، یکی از کتان و دیگری از لیف خرما، چهار بالش از پوست میش، یک پرده از پشم شتر، یک حصیر از علف صحرا، یک دست آس برای آرد کردن، یک بادیه فلزی، یک مشک چرمی، یک کاسه چوبین، یک مشربه چرمی، دو کوزه گلی، یک بشقاب گلی، دو دستبند نقره.
وقتی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم جهیزیه ساده فاطمه را دید به وجد و نشاط آمد و فرمود: خداوندا زندگی را بر کسانی که وضعشان این چنین و بیشتر ظروف آنها سفالین است مبارک گردان.
وسایل و اسباب خانه فاطمه در آغاز زندگی، در دوران شور و جوانی همین بود و گمان دارم تا روزی که از دنیا می‏رفت نه تنها بر این مقدار چیزی نیفزود بلکه بخشی از آن راهم در راه خدا از دست داد
چون دستبندهای نقره، پرده‏ی در و...
و تازه گاهی همین اثاثیه ناچیز را در نزد کسی به گرو می‏گذاشت، تا گندمی قرض کند، آن را با دست خود آرد کند، خمیرش نماید، نانی تهیه سازد و در راه خدا به فقیری دهد، و یا شکم گرسنه‏ای را سیر کند.